Wilhelm Wagenfeld, een jonge student aan het Bauhaus - een revolutionaire school voor modern design opgericht door Walter Gropius in 1919 - ontwierp een iconische lamp in 1924, kort na het begin van zijn leertijd. Het Bauhaus streefde ernaar kunst en ambacht te combineren en deze synthese te integreren in de moderne leefomgeving. Deze filosofie benadrukte het creëren van ontwerpen en alledaagse voorwerpen die zowel esthetisch als functioneel waren, waardoor ze voor iedereen toegankelijk waren.

De Wagenfeld lamp is een voorbeeld van de Bauhaus-visie om kunst te laten samensmelten met het dagelijks leven en het ontwerp aan te passen aan de veranderende eisen van de moderne tijd. Het ontwerp toont heldere vormen en doordachte functionaliteit en belichaamt de Bauhaus-principes van een harmonieuze vereniging van vorm en functie. Met zijn eenvoudige elegantie en geometrische helderheid is de lamp een bewijs van tijdloze schoonheid die de praktische behoeften van het dagelijks leven dient.